Napoli'de Harika Bir Pizza Yemek İçin

Pizza’nın anavatanı Napoli’de harika bir pizza yemek için biraz eziyet çekmeyi göze alacaksınız. Başka yolu yok.

Eziyet derken, açlıkltan mideniz guruldar bir şekilde içeride pizzaları götürenleri seyredip bir saat kuyruk beklemekten bahsediyorum.

L’Antic  Pizzeria Da Michele

; Napoli’de çok güzel pizza yapan pizzacılardan bir tanesi. Ancak dünyaca üne kavuşmuş. Çünkü Julia Roberts, Ye Dua Et Sev (eat, Pray and Love) filminde bu pizzacıda pizza yemiş.

Ulaşımı aslında çok kolay. Napoli’ye bizim gibi trenle geldiyseniz istasyondan çıkıp meydanı dolaşıp Corso Umberto 1 caddesinden Tarihi şehir merkezine ve sahile doğru ilerleyip ikinci sağa (Via Colletta Pietor sokağı) dönmeniz yeterlidir.

Pizzacıya girmek için genelde kapısında sıra beklemek gerekli. Biz saat 14:00 gibi gidip 15:00’a kadar sıra beklemiştik.

Sıra sistemini genç bir garson size elinize numara yazarak veriyor ve içerisi boşaldığında kapıya çıkıp sıradaki numaraları bağırıyor. Yalnız İtalyanca seslendiği için sıra numaraınızın İtalyancası’nı da öğrenin

İçeride iki tip pizza var. Da Michelenin felsefesine göre pizzanın üzerine çok malzeme koymak pizzaya yazık etmek demekmiş.  Bu yüzden koymuyorlar.

Ya İtalyan Bayrağının kaynağı Domates, Peynir ve fesleğen yaprağından oluşan Pizza Margarita ya da Domates, Sarımsak ve Kekikten ibaret Pizza Marinara Her iki pizzanın da tanesi 5 EUR! Ancak ben bize daha yakın olduğu için Margarita’yı öneririm.

İçeriye girmeden önce beklerken pizzaların görünüşleri aslında pek de cezbetmemişti. Kenarı yanık üstü sulu görünüyordu. Hatta bir ara kendimizi bile sorgulamıştık bu pizzalar için beklenir mi diye
Pizzadan aldığım ilk ısırıkta açlığın da etkisi ile hiçbir şey anlamadım. Aradan 20 sn geçip diğer lokmalar da mideye inmeye başladığında tarifsiz bir lezzet kasırgasının içinde buldum kendimi. Pizza hamurunun lezzeti mi desem, üstündeki domates sosunun harikalığı mı desem ya da manda sütünden yapılmış mozerellanın etkisi mi bimiyorum ama bu üçlü harika birleşim, domates peynir ekmek gibi basit maddeleri tüm hayatım boyunca yediğim en lezzetli pizzaya dönüştürmüştü.

Biraz sonra pizzayı incelemeye başladım. İtalyan’ların bizden farklı olarak nasıl yaptığını soruyordum kendime, Pizza evrensel değil miydi zaten.

Ama değilmiş. Bir kere pizza bizim lahmacun kıvamında çıtır çıtır. Öyle dilim almak diye bir şey yok. Elle sarıp yiyiorsunuz ki içinde halen daha sıvı halde bulunan domates suyu ve üzerinde yüzen mozerallalar kaçmasın.

Pizzanın üzerindeki domates sos aşırı derecede lezzetliydi. Sanırsınız ki İtalyanın en iyi domateslerini almışlar ve pizzanın üzerine koymuşlar sonra da fırına vermişler

 

Peynir ise lezzetli mozarellaydı.Bence hamurun ve domates sosunun lezzeti peynirden rol çalmışlardır. Peynir burada en iyi yardımcı aktördü.

Lezzet kasırgasının ardından kendimize geldik ve iki pizza ve iki kola için 13 EUR ödemenin mutluluğu ile en hoş duygularla ayrıldık. Roma gezim boyunca bir daha başka bir pizzacıya gitmek de istemedim. Aklımda kalan son pizzanın burası olmasını istedim.

Not: Bence hiç bir Napoli gezisi, Da Michele’den pizza yemeden tamamlanmış sayılmaz. Bana göre ise sadece Da Michele’den pizza yemek için bile Napoliye kadar giderim.